حرف از بازی قدیمی و رترو که به میان میآید، امکان ندارد یکی دو بار اسم «کنترا» (Contra) بین افراد رد و بدل نشود؛ طوری که به اندازهی کافی به کنترا و خاطرات آن و صحبتهایی در همین راستا، پرداخته شده است. ما هم تا به امروز سراغ کنترا نرفتهایم و برنامهای هم برای پرداختن به آن نداریم، چون کنترا به غیر از آن نسخهای که همه بازی کردهایم، دو سه شمارهی بسیار بهتر و بزرگتر هم دارد؛ قسمتهایی که حتی بیرون از مملکت ما هم به اندازهی کافی به آنها پرداخته نشده است. اولین قسمت مجموعه بازیهای کنترا برای سگا، بهترین بازی این مجموعه است، ولی تا سالها پس از عرضهی آن، اساسا کسی نتوانسته بود «کنترا: هارد کور» (Contra: Hard Corps) را به درستی بازی کند.
بازیهای کنترا روی کنسول خانگی نینتندو (شما بخوانید میکرو) ریشه دارند. سه شمارهی اول بازیهای کنترا روی کنسول نینتندو و سوپر نینتندو عرضه شدند و توانستند حسابی هم از سوی بازیکنندهها بازخورد مثبت بگیرند. بازی بعدی این مجموعه به اسم «کنترا: هارد کور» به جای نینتندو، برای کنسول سگا ساخته شد و به لطف قدرت سختافزاری بالاتر سگا، از همه نظر بزرگتر و بهتر بود. با این حال، صدقه سر رفتارهای مازوخیستی سازندگان این بازی، هیچ کس نتوانست آنطور که باید کنترا: هارد کور را تجربه کند؛ چون بازی به شدت سخت و تمام کردن آن اساسا غیر ممکن بود.
البته ما چندان به درجهی سختی کنترا: هارد کور خرده نمیگیریم، چون مثل همهی افراد، ما هم آن را روی شبیهسازهای سگا و با کمی دستکاری تجربه کردهایم و مشکلی در تمام کردنش نداشتیم. ولی پس از تمام کردن بازی با جان بینهایت، در کنار تحسین خود بازی، تا توانستیم بد و بیراه بار سازندگان کردیم. کنترا: هارد کور در حالت عادی، پنج جان به بازیکنندهها میدهد (که با یک تیر یا خوردن به هر چیزی از دست میروند) و از آنها میخواهد که دو سه ساعت بازی را با همین پنج جان تمام کنند. بازی در هر ثانیه معمولا چند هزار تیر و موشک و انفجار به سمتتان میفرستد و به شما میگوید که از ابتدا تا انتها، پنج بار جای خطا دارید.
تنها مشکل بازی را همین ابتدای کار مطرح کردیم که آن را کنار بگذاریم و از حالا به بعد، چپ و راست از کنترا: هارد کور تعریف کنیم. هارد کور نه تنها بهترین کنترای ساخته شده است، بلکه به راحتی میتوانیم آن را یکی از بهترین اکشنهای دو بعدی تاریخ صنعت بازی بنامیم.
برخلاف قسمتهای گذشته و حتی آیندهی کنترا که در آنها بیشتر زمان را مشغول از بین بردن دشمنان معمولی هستید تا به غولآخر پایان مرحله برسید، در کنترا: هارد کور از ابتدا تا انتها مشغول غولآخر کشتن هستید و یکی دو دشمن معمولی هم ممکن است در این میان به پستتان بخورد؛ غولآخرهایی که هر کدام چه از نظر ظاهری و چه از نظر طراحی حملات، به بهترین شکل ممکن ساخته شدهاند.
مراحل بازی شگفتانگیز هستند و جریان یک فیلم اکشن پرهزینهی دههی هشتادی را دنبال میکنند. رباتهای بزرگ کل صفحهی بازی را به دو نیم تقسیم میکنند تا در آن جای بگیرند، محیط بازی نمیتواند یک جا بنشیند و مدام در حال تغییر و حرکت است، همه چیز بازی معمولا در حال انفجار است و به طور کلی، بازی در دو سه ساعت زمانی که پای آن نشستهاید، ثانیهای آرام نمیشود. این قول را به شما میدهیم که اتفاقات و تصاویری در کنترا: هارد کور ببینید که حتی همین حالا که ۲۵ سال از عرضهی آن گذشته، به چشمتان نخورده باشد. اگر طرفدار ترمیناتور و پلیسآهنی و بیگانه و ترنسفورمز و اساسا تمام فیلمها و انیمههای علمی-تخیلی دههی هشتادی باشید، کنترا: هارد کور از هر نظر اغنایتان میکند.
حتی در شخصیتهای اصلی بازی هم این موضوع رعایت شده است. تا قبل از کنترا: هارد کور عادت کرده بودیم از بین دو شخصیت معمولی که یکی قرمز است و دیگری آبی، یکی را انتخاب کنیم و همین سطح از خلاقیت را در دیگر نقاط بازی هم ببینیم. شخصیتهایی که در کنترا: هارد کور میتوانید انتخاب کنید، یکی گرگی انساننماست که به جای دست، مسلسل دارد و دیگری یک ربات کوچک که بین زمین و آسمان شناور میماند.
میانپردههایی که قصه تعریف میکنند، چند پایان مختلف، موسیقی راک هشت-بیتی شگفتانگیز، امکان حمل چند سلاح مختلف به صورت همزمان و خیلی چیزهای دیگر، بستهی کنترا: هارد کور را از همه نظر کامل میکنند.
پیشنهاد میکنیم یک شبیه ساز سگا روی کامپیوتر، موبایل، کنسول دستکاری شده یا اساسا هر کامپیوتری که دم دستتان است بریزید و روی آن Contra: Hard Corps بازی کنید. مخصوصا اگر بتوانید یک بازیکنندهی دیگر هم پیدا کنید که پا به پایتان بیاید، لذت بازی حتی بیشتر هم میشود. اگر طرفدار فیلمها و بازیهای دههی هشتادی هستید و Contra: Hard Corps از زیر دستتان در رفته است، مطمئن شوید که بین دیگر بازیهایتان حتما زمانی هم برای آن میگذارید.
The post موزه بازی: Contra: Hard Corps 1994 appeared first on دیجیکالا مگ.
منبع متن: digikala