از وقتی که سبکی به نام Sci-Fi یا همان علمی تخیلی خودمان در کتاب ها، فیلم ها و بازی ها ایجاد شده، روبات ها و موجودات فضایی جزئی جداناپذیر از آن بوده اند. تعداد داستان هایی که موجودات فضایی به زمین حمله کرده اند یا ما به سیاره ی آن ها رفته ایم آنقدر زیاد […]
از وقتی که سبکی به نام Sci-Fi یا همان علمی تخیلی خودمان در کتاب ها، فیلم ها و بازی ها ایجاد شده، روبات ها و موجودات فضایی جزئی جداناپذیر از آن بوده اند. تعداد داستان هایی که موجودات فضایی به زمین حمله کرده اند یا ما به سیاره ی آن ها رفته ایم آنقدر زیاد است که هیچ گاه نمی توان تمام آن ها را نام برد. همچنین داستان هایی که در آن روبات های ساخت بشر بر خود انسان ها پیروز شده و جکومت کرده اند. ممکن است مهم نیست که ما به سیاره های دیگر حمله می کنیم یا دیگران به سیاره ی ما، نژاد انسان همیشه خودش را حق دانسته و موجودات فضایی را به زشت ترین شکل ممکن به تصویر کشیده است. آن ها یا شبیه حشرات هستند، یا مانند حیوانات وحشی و لزجی که ششصد تا دست و پا و چشم دارند. اگر آن ها به زمین حمله کنند که متهاجم اند، اگر ما به سیارات دیگر حمله کنیم باز هم تقصیر آن هاست که نمی گذارند وارد قلمروشان شویم! از طرف دیگر بازی های پلتفرمر و Dungeon Crawler همواره بستر مناسبی برای روایت این سری از داستان ها بوده اند. اگر دقت کرده باشید تعداد بازی های این چنینی که به مبارزات بین سیارات و منهدم کردن سفینه های فضایی غول پیکر، جنگ های لیزری و فتح کُرات دیگر می پردازند در گذشته بیشتر بود و خیلی از بازی ها جریانشان دقیقاً همین بود. الآن این موضوع یک موضوع تاریخ مصرف گذشته محسوب می شود، مگر اینکه با شیوه ای مدرن و از زاویه ای متفاوت به جریان نگاه کند. البته، اصلاً کیست که در یک بازی پلتفرمر دنبال داستان و «زاویه ی دیگر» بگردد؟! قبلاً بازی ها چیزی به نام کات سین نداشتند و روایت داستان نیز در آن ها به شیوه ی امروزی نبود. امروز کسی که به سراغ بازی های دو بعدی و پلتفرمر می رود، بیش از هر چیز دیگری اوقات خوش می خواهد، نه داستان عمیق و فضاسازی نفس گیر. چیزی که بتوان ساعت ها پای آن وقت صرف کرد و به فکر کردن، پازل حل کردن یا دم و دستگاه زیادی برای بازی کردن احتیاج نداشته باشد. از عللی که کنسول Nintendo Switch نیز این روزها بسیار محبوب شده است همین است که مانند کنسول های دیگر نینتندو، اصلی ترین تمرکزش روی ذات بازی به معنای «سرگرمی» است. تعداد بازی هایی مانند Super Mutant Alien Assault که در ادامه برایتان نقد خواهم کرد، هر روز روی کنسول نینتندو سوییچ بیشتر می شود و افراد بسیار زیادی هم این تیپ از بازی ها را خریده و بازی می کنند. در کشور ما به این نوع بازی ها توجه کافی نمی شود و خیلی از بازی ها به خاطر نمره ی متوسط یا کم متا و یا ناشناخته بودن از قلم می افتند. پیشنهاد می کنم گاهی اوقات بدون اینکه به این نمرات، ویدیوهای پر زرق و برق و تبلیغات چند صد دلاری توجه کنید، یک عنوان را که ظاهرش را دوست دارید بردارید و بازی کنید و سعی کنید بازی را برای آنچه که هست ارزیابی کنید و از آن لذت ببرید، نه برای مقایسه با بازی های معروف تر و موفق تر از خودش. یکی از بازی هایی که اخیراً همین کار را با آن کردم Super Mutant Alien Assault، ساخته ی شرکت Cybernate بود. در ادامه به نقد و بررسی این عنوان کوتاه و سرگرم کننده خواهیم پرداخت، پس با من و گیمفا همراه باشید.
Super Mutant Alien Assault داستان خاصی ندارد ولی یک تم کلی دارد که به جنگ های فضایی می پردازد. بازی در محیط هایش یک آینده ی دور را ترسیم می کند که زمین تا حد زیادی تخریب شده و انسان ها دیگر نمی توانند در آن زندگی کنند، پس در جستجوی سیارات دیگر برای ادامه ی بقا هستند. موجودات فضایی کمی نظرشان فرق می کند و با تمام قوا به شما حمله می کنند تا نسل انسان را به عنوانی نسلی متهاجم از بین ببرند. در این میان تعدادی از روبات ها که انسان ها آن ها را ساخته اند به داد نسل بشر می رسند و با این فضایی ها می جنگند. یک تم کلیشه ای ولی دوست داشتنی پر از روبات، فضایی ها، سفینه های فضایی و انفجار و لیزر. این تم تا آخر بازی حفظ می شود.
در قسمت گیم پلی Super Mutant Alien Assault خوب عمل می کند. به جز پاره ای از مشکلات فنی و کوتاهی بیش از حد بخش داستانی، بازی در اکثر بخش ها سرگرم کننده است و شما را از خریدتان پشیمان نخواهد کرد. بعضی از بازی ها ذاتاً جوری هستند که می توانید به محض اینکه آن ها را تهیه کردید دکمه ی استارت را بزنید و غرق در بازی شوید. نه مکانیزم خاصی هست که باید آن را یاد بگیرید و نه چیز عجیب و پیچیده ای وجود دارد. همان بپر و بکشِ کلاسیک در بازی های پلتفرمر. Super Mutant Alien Assault دو مُد بازی دارد، یکی مد داستانی و دیگری Endless. در زمینه ی گیم پلی این دو هیچ فرقی ندارند، اما در زمینه ی مکانیزم مراحل با هم متفاوت اند. در بخش Endless همانطور که از نام آن پیداست شما تا هر وقت که بتوانید زنده بمانید با موجودات فضایی می جنگید. مراحل زود زود عوض می شوند و در هر مرحله ترکیب متفاوتی از دشمنان به شما حمله می کنند که باید حملات آن ها را دفع کنید. در این بخش شما دو قلب دارید که با هر ضربه از جانب دشمنان نصف این قلب ها می رود. اگر خوش شانس باشید و بتوانید قلب پیدا کنید، کمی از جانتان پر خواهد شد، اگر نه که می بازید. همچنین در این بخش برخلاف بخش داستانی می توانید Side Armهای خود را انتخاب کنید. این ها اسلحه هایی هستند که برای مبارزه ی بهتر به شما داده می شوند و هنگامی که از محیط نمی توانید اسلحه پیدا کنید، Side Arm ها و Perk ها به داد شما می رسند. البته برای آنلاک شدن Side Arm ها بخش داستانی را تمام کرده باشید. این بخش بیشتر برای کسانی هست که می خواهند مهارت خود را در بازی های پلتفرمر محک بزنند یا کَل بیندازند. بخش داستانی را می توانید تک نفره و یا با یکی از دوستانتان به شکل Co-Op بازی کنید. می توان گفت دو نفره بازی کردن آن بیشتر می چسبد و اگر جفت تان هم پلتفرمر باز باشید، می توانید ساعت ها با این بازی سرگرم شوید.
منوی بازی چند آپشن دارد. یکی درجه ی سخته بازی است که در ابتدا فقط آسان و نرمال را می توانید انتخاب کنید. البته نگران نباشید، درجه های سختی دیگر پس از پایان بازی در این حالت اضافه خواهند شد. بخش داستانی بازی شامل سه منظومه می شود که هر کدام از این منظومه ها ۴ سفینه دارند و اگر کمی به گیم پلی بازی عادت کنید، می توانید سریع این مراحل را تمام کنید. اگر مراحل را از قبل باز کرده باشید، می توانید به شکل دلخواه مرحله ای که می خواهید را هم انتخاب کنید. همچنین در ابتدا فقط می توانید کنترل روباتی به نام Otis را در اختیار بگیرید، اما پس از اتمام آن، روبات ها و آیتم های دیگر هم برای انتخاب باز خواهند شد. در بخش داستانی بر خلاف مُد Endless، پنج قلب دارید و اگر در نقطه ای از بازی ببازید بازی از ابتدا شروع می شود. Super Mutant Alien Assault در طراحی مرحله بد عمل نکرده، گرچه از نظر بصری بازی می توانست بسیار بهتر باشد. زیرا این سه منظومه تفاوت چندانی با هم ندارند و با اینکه رنگ بندی تا حدی عوض می شود، اما بک گراند در بازی های Rouge-Like نقش اساسی دارد و به جذب مخاطب کمک بیشتری می کنند. همچنین مراحل کوچک و از نظر زمانی کوتاه هستند. اما در همین مدت کوتاه باید حواستان به همه چیز باشد. در هر مرحله در کنار کشتن موجودات فضایی، ماموریت کوچک دیگری نیز برای انجام دادن دارید. این ماموریت می تواند حمل یک کپسول از نقطه ای به نقطه ی دیگر، قل دادن یک گوی و یا Discharge کردن یک رآکتور باشد. این کارها ابتدا بسیار ساده و دم دستی به نظر می رسند، اما هرچه در بازی پیش می روید می بینید بازی این ها را با هم ترکیب می کند و نتیجه یک تجربه ی جذاب و شلوغ می شود. شما در یک تصویر باید هم حواستان به پر شدن رآکتورها باشد تا آن ها را خالی کنید، هم کپسول حمل کنید، هم حواستان به گلوله های محدودتان باشد و هم نوار سلامت خود را بپایید؛ همه ی این ها در حالی که دشمنان موزی تان را از پای در می آورید.
منبع متن: gamefa